European weather stories Europäische wettergeschichten. and other stories. und andere Geschichten

Transkript

1 European weather stories Europäische wettergeschichten Weather Trouble and other stories Wetterprobleme und andere Geschichten

2 European weather stories Europäische wettergeschichten Weather Trouble and other stories Wetterprobleme und andere Geschichten This book was created as part of our Comenius Partnership on the common theme Climate changes in Europe. Dieses Buch ist entstanden in der Zusammenarbeit von europäischen Partnerschulen im Rahmen des Comeniusprojektes Climate changes in Europa Bredon Hill Middle School Ashton Under Hill United Kingdom Staatliche Grundschule Steinheid Deutschland Basisschool het Hoge Vorden Nederland 1. Základná škola, P. Jilemnického 1813/1 Zvolen Slovensko Supported by the European Union Gefördert durch Europäische Union Národná agentúra Programu celoživotného vzdelávania

3 Tento projekt bol financovaný s podporou Európskej komisie a grant naň bol získaný za pomoci Národnej agentúry Programu celoživotného vzdelávania SAAIC v rámci podprogramu COMENIUS. 1 Táto publikácia bola financovaná s podporou Európskej komisie. Táto publikácia reprezentuje výlučne názor autora a Európska komisia ani Národná agentúra nenesú zodpovednosť za akékoľvek použitie informácií obsiahnutých v tejto publikácii. Cycling in the rain Published by/herausgeber /Vydavateľ: 1. Základná škola, P. Jilemnického 1813/1, Zvolen, Slovensko Published in/erscheinungsjahr/rok vydania: 2013 Text and Illustration/Texte und Illustration/Texty a ilustrácie: Bredon Hill Middle School, Ashton Under Hill, United Kingdom Staatliche Grundschule, Steinheid, Deutschland Basisschool het Hoge, Vorden, Nederland 1. Základná škola, P. Jilemnického 1813/1, Zvolen, Slovensko Book design/buchausstattung/grafická úprava: Ing. arch. Pavol Borodovčák Print/Druck/Tlač: Róbert Jurových NIKARA, Krupina Impression/Auflage:/Náklad: 1000 ks Pages/Seitenzahl/Počet strán: 84 ISBN: The day began as a warm summer day, but then it started to rain hard and suddenly the streets were flooded. In the Netherlands we are used to it because it often happens. Usually it only rains for about 15 minutes, but for me it is not nice that it is also rains in the summer. It doesn t always rain. When it is sunny, it can be quite nice weather. Frank went to visit his parents. His parents lived in Germany. It was a long trip because he went on his bike and he came from Vorden and went across the border. He was almost at his parents when it suddenly started to rain, which was very annoying. He stopped for the night and went to a small café, to get something to eat and then sleep. He woke during the night and all his things were gone. He called the police and 15 minutes later the police detectives were there. They followed the trail and came out in the reception area. They found his clothes again. When he cycled the next morning it rained more, becoming heavier and heavier. Finally it stopped raining and when he arrived at his parents, there was a rainbow full of bright colours. He cried, because there was no one at home. He went outside. He rode like crazy down the road and at the end of the path his parents car came onto the drive. He was so happy they all could still celebrate Christmas together. 3

4 1 1 Radfahren im Regen Der Tag begann, wie ein warmer Sommertag. Dann aber begann es zu regnen hart und plötzlich. Die Straßen würden überflutet. In den Niederlanden sind wir es gewohnt, weil es oft passiert. Normalerweise ist es nach ca. 15 Minuten vorbei, aber es ist nicht schön, dass es auch im Sommer regnet. Es regnet nicht immer. Die Sonne kann auch scheinen. Und dann kann es sehr schönes Wetter sein. Frank wollte seine Eltern besuchen. Seine Eltern lebten in Deutschland. Es war eine ziemlich lange Reise. Er war mit dem Fahrrrad unterwegs. Er kam aus Vorden. Frank war fast bei seinen Eltern, als es plötzlich zu regnen begann. Er besuchte ein kleines Café, bekam etwas zu essen und dann versuchte zu schlafen. In der Nacht wurde er wach und stellte fest, dass seine Sachen verschwunden waren. Er rief die Polizei und 15 Minuten später waren die Ermittler da. Sie folgten die Spur und kamen in das Zimmer. WER IST GEMEINT? Endlich hörte es auf zu regnen und als Frank bei seinen Eltern ankamen, gab es einen Regenbogen. Er rief, aber es war keiner zu Hause. Er ging nach draußen. Er ging auf die Straße. Am Ende des Pfades erschien das Auto seiner Eltern. So konnten sie noch Weihnachten zusammen feiern. Fietsen in de regen De dag begon als een warme zomerdag, maar toen begon het plotseling hard te regenen en de straten waren overstroomd. In Nederland zijn we dat gewend, omdat het vaak gebeurd. Meestal is het na ongeveer 15 minuten over, maar het is niet leuk dat het ook in de zomer regent. Het regent niet altijd. De zon kan ook schijnen. En dan kan het heel mooi weer zijn. Frank ging zijn ouders bezoeken. Zijn ouders woonden in Duitsland. Het was best een lange tocht omdat hij met de fiets ging en hij kwam uit Vorden. Hij was bijna bij zijn ouders toen het plotseling begon te regenen, heel vervelend. Hij ging naar een klein café, om iets te eten en daarna te slapen. Hij werd s nachts wakker en zijn spullen waren verdwenen. Hij belde de politie en 15 minuten later waren de agenten er. Ze volgden het spoor en kwamen uit in de kamer van de beheerder. Toen hij verder fietste ging het weer hard regenen, steeds harder en harder. Eindelijk stopte het regenen en toen hij bij zijn ouders aankwam, was er een regenboog. Hij riep, maar er was niemand thuis. Hij ging naar buiten. Hij ging boos op weg maar bij het einde van het pad kwam de auto van zijn ouders aan rijden. Zo konden ze toch samen kerst vieren. Bicyklovanie v daždi Ráno vyzeralo, že bude krásny letný deň. Slnečné počasie však netrvalo dlho. Nebol ešte ani obed, keď začalo husto pršať. Zrazu boli všetky ulice zaplavené. V Holandsku sme na to zvyknutí, lebo sa to stáva často. V tento deň sa Frank vybral navštíviť svojich rodičov, ktorí bývajú v Nemecku. Keďže on býva vo Vordene a vybral sa do Nemecka na bicykli, jeho výlet bol dlhý. Počas cesty musel prejsť aj cez hranice. Už bol takmer u rodičov, keď zrazu začalo pršať, čo bolo veľmi nepríjemné. Preto sa rozhodol prenocovať v malej kaviarni, kde si dal aj niečo na jedenie. Po dobrej večeri si ľahol spať. Z ničoho nič sa zobudil uprostred noci a zistil, že všetky jeho veci sú preč. Rýchlo zavolal políciu. Zakrátko prišiel detektív, s ktorým potom spolu sledovali stopy. Tie ich doviedli až k recepcii, a tam Frank všetky svoje veci našiel. Záhadu, ako sa tam dostali, sa im však rozlúštiť nepodarilo. A keďže Frankovi nič nechýbalo, ani ho to veľmi netrápilo. Ráno sa Frank opäť vydal na cestu. Pršalo ešte viac ako večer, dážď bol stále hustejší a hustejší. Pršať prestalo, až keď dorazil do cieľa svojej cesty, k svojim rodičom. Tam sa mu na oblohe ukázala nádherná dúha plná jasných farieb. Trochu sa zľakol, lebo nikto nebol doma. Rozhodol sa, že kým sa rodičia vrátia domov, ešte sa trochu pobicykluje. Ako tak letel dolu cestou, zbadal prichádzajúce auto, v ktorom sa viezli jeho rodičia. Veľmi sa potešil najmä tomu, že Vianoce budú zasa oslavovať spolu. 4 5

5 2 Schlittschuh laufen 2 Jan und seine beide Brüder gehen sehr gern Schlittschuh laufen Heute gehen sie auf die Eisbahn in ihrem Dorf. Sie nehmen die Schlittschuhe mit und warme Kleidung. Als sie an der Eisbahn ankamen, zogen sie zuerst die Schlittschuhe in der Kantine an. Sie gingen auf das Eis. Nach einer Weile kamen Jan und William zu einer Stelle mit viel Schnee. Durch den Schnee sehen sie das Gefahrenschild zu spät. Vorsicht, ein Loch! Jan fällt plötzlich in das Loch. William sah seinem Bruder, der plötzlich verschwand. Er sah, dass an der Stelle ein Loch im Eis war. Sein Bruder ist in das Wasser gefallen! Er zögerte nicht und sprang selbst in das Wasser. Er griff nach seinem Bruder und schwamm zurück zum Loch. Hustend und prustend, kamen sie wieder nach oben. Sie gingen gleich zur Kantine, wo ihr Vater auf sie wartete. Die Jungs berichteten, was passiert war und der Mann hinter dem Schreibtisch gab Jan und William ein Handtuch. Sie gingen schnell ins Auto und fuhren glücklich nach Hause. Ijsschaatsen Ice skating Jan and Willem are two brothers who are very fond of skating. Today they are going to the rink in their village. They take some warm clothes and skates in the car. When they arrive at the rink, their father says that he will wait in the canteen. If they learned to skate on the ice, then they would be able to skate in the snow outside. Jan and Willem are now skating outside. As it is snowing so heavily, Jan does not see the danger sign that says: Beware of the hole! William sees his brother skating in front of him, suddenly disappearing. He sees that there is a hole in the ice and his brother is in the water. Without hesitation he jumps in to the water and goes under the ice. He grabs his brother and swims back to the hole. Coughing and spluttering, they come back above the ice. They skate directly back to the canteen where their father is. They explain what happened and the man behind the reception desk gives a towel to Jan and Willem. They go quickly to the car and drive home. Jan en Willem zijn twee broers. Ze zijn erg dol op schaatsen en gaan vandaag naar de ijsbaan in hun dorp. Ze nemen de ijsschaatsenmee, doen warme kleren aan en stappen in de auto. Toen ze op de ijsbaan aankwamen, deden ze eerst de ijsschaatsen aan in de kantine. Als ze op het ijs schaatsten gaat het na een tijdje sneeuwen. Jan en Willem schaatsen achterelkaar. Door de sneeuw ziet Jan het gevaarteken niet dat zegt: Pas op voor een gat! Jan valt plotseling in het gat. Willem zag zijn broer die voor hem schaatste plotseling verdwijnen. Hij ziet dat er een gat in het ijs zit. En zijn broer is in het water gevallen. Hij aarzelt niet en springt er zelf in. Hij grijpt zijn broer en zwemt terug naar het gat. Hoestend en proestend komen ze weer boven. Ze schaatsen rechtstreeks naar de kantine waar zijn vader is. Hij legt uit wat er gebeurd is en de van de man achter de balie geeft een handdoek aan Jan en Willem. Ze gaan snel naar de auto en rijden naar huis. Korčuľovanie Jan a William sú dvaja bratia, ktorí majú veľmi radi korčuľovanie. Jedného dňa sa rozhodlí ísť korčuľovať najprv na klzisko v ich dedine, potom možno aj na zamrznutý rybník. Do auta naložili korčule a nejaké teplé veci. Keď dorazili na klzisko, otec im povedal, že ich počká v bufete. Pripomenul im, že ak sa naučia korčuľovať na umelom ľade, potom budú schopní korčuľovať sa aj von na zamrznutom jazere. Keďže boli šikovní, korčuľovanie im išlo jedna radosť. 6 7

6 2 Jan a Wiliam sa neskôr korčuľovali aj na zamrznutom rybníku. Pretože husto snežilo, Jan nezbadal varovnú značku, ktorá upozorňovala na dieru v ľade. Práve keď sa Wiliam pozeral na svojho brata, ktorý sa korčuľoval priamo pred ním, Jan zrazu spadol. Wiliam hneď zbadal príčinu Janovho pádu. Uvidel totiž dieru v ľade a svojho brata vo vode. Wiliam bez váhania skočil do vody, aby svojho brata zachránil. Rukami nahmatal Janovo telo, schmatol ho za golier na kabáte a plával s ním späť k otvoru v ľade. Wiliamovi sa horko-ťažko podarilo Jana prskajúc a kašľajúc vytiahnuť z ľadovej vody na ľad. Keď sa obaja spamätali z toho, čo sa im stalo, premrznutí sa rýchlo vracali k bufetu, kde ich čakal ustarostený otec. Bratia mu celí vystrašení vyrozprávali, čo sa im prihodilo. Pán spoza pultu im podal uteráky, aby sa osušili. Potom všetci traja nasadli do auta a ponáhľali sa domov. Tento príbeh vytvoril Lucas Weevers. 3 Weather in Holland Sara and Tom are saying goodbye to the others in the campsite, because they have to go home tomorrow. Suddenly the wind begins to howl. The trees are bended and crooked by the wind. They can also hear the storm now! Sara and Tom wander about the campsite with many questions in their head. Where did the lightning strike? More people come outside and ask is anyone injured? Tom and Sara ask anxious questions to everyone about what is happening but they get no answers. Tom is taller than Sara and he can look over the hedge. Sara stands on her toes. And now they see it. Their hut is on fire. Where they had worked and played the whole summer now stood in flames. But that was not the worst.the wind was fanning the flames towards the woods. Sara and Tom rush to the reception, where the phone is. They call the fire brigade, but they are delayed, so Sara and Tom must try to extinguish the fire themselves. There is no water and they must do something. Finally the rescue falls from the sky. It starts to rain. The fire is extinguished. 8 9

7 3 3 Das Wetter in Holland Sara und Tom sind auf dem Campingplatz. Weil sie morgen nach Hause gehen, nehmen sie Abschied. Plötzlich beginnt der Wind zu wehen. Die Bäume biegen sich im Wind. Jetzt können die Kinder den Sturm auch hören. Ein Gewitter zieht auf! Sie hören einen lauten Schlag. Sara und Tom rennen schnell über den Campingplatz mit vielen Fragen im Kopf. Wo hat der Blitz eingetroffen? Gibt es auch Opfer? Tom und Sara haben Angst. Sie fragen, was passiert ist, aber sie erhalten keine Antwort. Tom ist größer als Sara und er blickt durch die Hecke. Sara steht auf den Zehen. Und jetzt sehen sie es. Ihre Hütte steht in Flammen. Alles, woran sie den ganzen Sommer hindurch gearbeitet hatten, steht in Flammen. Aber das ist nicht das Schlimmste. Die Flammen breiten sich durch den Wind in Richtung Wald aus. Sara und Tom rennen zur Rezeption, wo das Telefon steht. Sie rufen die Feuerwehr an, aber die Feuerwehr hat Verspätung. Sara und Tom versuchen das Feuer selbst zu löschen. Aber es gibt kein Wasser und sie müssen etwas tun. Und dann kommt die Rettung vom Himmel gefallen. Es beginnt zu regnen. Das Feuer ist gelöscht. Weer in Holland Sara en Tom staan op de camping afscheid te nemen, omdat ze morgen naar huis gaan. Plotseling begint de wind aan te wakkeren. De bomen zijn krom. Ze nu horen ook onweer! En het slaat in, maar waar? Sara en Tom hollen over de camping met veel vragen in hun hoofd. Waar sloeg de bliksem in? Meer mensen komen naar buiten? Zijn er ook slachtoffers? Tom en Sara vragen angstig wat er aan de hand is maar ze krijgen geen antwoord. Tom is groter dan Sara en hij kan over de heg kijken. Sara staat op haar tenen. En nu zien ze het om het. Hun hut staat in brand. Het ding waar ze de hele zomer in gewerkt hadden stond in vlammen. Maar dat was niet het ergste. De vlammen gingen richting het bos door de wind. Sara en Tom holden naar de receptie, waar de telefoon is. Ze bellen de brandweer, maar de brandweer heeft vertraging, zodat Sara en Tom zelf het vuur moeten proberen te blussen. Er is geen water en dat hebben ze nodig om iets te doen. En dan komt de redding uit de lucht vallen. Het begint te regenen. De brand wordt geblust. Počasie v Holandsku Sara a Tom sa lúčili s ostatnými v kempe, pretože na ďalší deň mali ísť domov, keď vtom náhle začal fúkať silný vietor. Stromy sa kývali zo strany na stranu, ohýbali sa pod nárazmi vetra. Zrazu Sara a Tom začuli hrozivé hrmenie. Prechádzali kempom a v hlave im vírilo mnoho otázok. Kde udrel blesk? pýtali sa jeden druhého. Aj ďalší ľudia vychádzali von a zisťovali, či niekto nie je zranený. Tom a Sara sa každého ustarostene pýtali, čo sa to vlastne deje, ale nedostali žiadnu odpoveď. Tom, keďže bol vyšší ako Sara, mohol lepšie vidieť ponad plot, ktorý obkolesoval ich kemp. Ale aj zvedavá Sara sa pokúšala postaviť na špičky, aby tiež všetko dobre videla. Vtom to zbadali! Ich chata bola celá v plameňoch! Miesto, kde sa predtým celé leto hrali a pracovali, teraz pohlcovali ohnivé jazyky. Ale to nebolo to najhoršie. Vietor rozdúchaval oheň smerom k lesu, hrozilo, že požiar sa rozšíri aj týmto smerom. Sara a Tom utekali na recepciu kempu, aby sa čo najskôr dostali k telefónu. Zavolali požiarnikov, ale tí meškali. A tak sa Sara a Tom rozhodli, že sa pokúsia požiar uhasiť sami. Voda nablízku nebola, museli preto hľadať iný spôsob, ako čo najskôr pomôcť. Našťastie akoby zázrakom prišla záchrana z neba. Začal pršať silný, hustý dážď, ktorý nebezpečný oheň uhasil

8 4 4 SUDDENLY I HEARD LOUD THUNDER AND I SAW A LIGHTNING BOLT! I was shocked that it might kill me! I left my harvest behind in the woods and ran to the mill. When I arrived at the mill, I was drenched by the rain. I turned on the radio quickly to hear how the weather was now. I could not hear the man so well, but after a while I heard something vague: it is not good people... the hurricane is coming! Beware!!! KKGKGKGKRRKGRRRGKRT the radio fell over and in the mill I heard a hard bang. The lightning had just hit the mill! Part of the floor of the mill fell away under my feet. I had to hang by my fingertips to the windowsill. I pulled myself back onto the windowsill. When I stood again, I heard another BANG. The other side of the mill also fell away. Now there was only a small piece of the mill. I dove off in a corner and I put my head between my knees. I kept my hands on my head and waited. I was afraid that more lightning would strike the mill. The storm drifted slowly away and after a while I heard no more thunder. I stood up and sat on my bed (the only piece of furniture left). The mill stood still, but there was one problem: there was a little wind. Die Erinnerung von dem Müller The memory of the Miller I lay in my bed and it was very hot and humid. I thought to myself: this makes sense, it is the middle of summer and that was the reason I was sweating so much. The window of the mill was open, why do I not get up and close it? I wanted to go quickly to close it, but I was caught up in my blanket. So it took a while before I was out of bed. Meanwhile it became warmer. After I closed the window, I went back to my bed. In the morning I woke up and it was much cooler, I was even feeling chilly. I looked out the window and I saw the dark clouds arrive. Therefore I decided to listen to the weather forecast. On the radio I heard the same man as always: Hello listeners, I have bad news: there is a violent storm coming! Attention, people in the West of Holland, stay inside! I then turned the radio off. After a while there was still no rain. So I decided to go out for a walk, I still had crops to harvest for work in the mill. I walked through the dark forest to the fields as I always do. Ich lag in meinem Bett und es war sehr heiß. Ich dachte: logisch, es ist mitten im Sommer. Und ich schwitzte enorm. War das Fenster der Mühle offen, dachte ich, warum schließe ich es nicht? Ich wollte gehen um das Fenster zu schließen, aber ich war gefangen in meine Decke. Es dauerte eine Weile, bevor ich aus das Bett war. Inzwischen wurde es wärmer. Als ich das Fenster geschlossen hatte, ging ich zurück in meinem Bett. Am Morgen bin ich aufgewacht und es war deutlich Kühler, ich war auch kalt. Ich schaute aus dem Fenster und sah die dunklen Wolken kommen. Deshalb entschied ich mich, um den Wetterbericht zu hören. Im Radio hörte ich wie immer den gleichen Mann: Hallo Hörer, ich habe schlechte Nachrichten: gibt es eine Warnbericht von heftigen Sturm! Achtung, Leute in den Westen von Holland, bleib zu Hause, denn der Sturm kommt! Ich habe das Radio ausgeschaltet. Nach einer Weile gab es noch kein Regen. Also beschloss ich, noch ein bisschen zu arbeiten, ich sollte noch ernten im Garten hinter der Mühle. Ich ging durch den dunklen Wald. Als ich zurückkam (ich war im Wald). HÖRTE ICH PLÖTZLICH LAUTE DONNER UND ICH SAH EINEN BLITZ! Ich war sehr erschrocken. Ich habe meine Ernte in den Wald hinterlassen und lief zur Mühle. Bei meiner Ankunft in der Mühle hörte ich den Regen. Ich schalte schnell das Radios an um zu hören, wie das Wetter war jetzt. Ich konnte den Mann nicht so gut verstehen, aber nach einer Weile hörte ich etwas: Es ist keine gute Leute... der Hurrikan kommt! Vorsicht! 12 13

9 4 KKGKGKGKRRKGRRRGKRT sagte es im Radio und in der Mühle hörte ich einen harten Knall. Der Blitz war in der Mühle geschlagen! Die Regale fielen unter meinen Füßen. Ich musste mich eben festhalten an die Fensterbank. Ich zog mich wieder auf. als ich wieder Stand, hörte ich einen anderen BANG. Die andere Seite der Mühle fielen auch nach unten. Nun gab es nur noch ein kleines Stück der Mühle. Ich versteckte mich in einer Ecke und ich hielt meinen Kopf zwischen meinen Knien. Ich hielt meine Hände auf meinen Kopf und wartete. Ich hatte Angst, dass der Blitz in der Mitte der Mühle aufteilen würde. Der Sturm trieb langsam Weg und nach einer Weile hörte ich keine weitere Thunder. Ich stand auf und setzte sich auf mein Bett (das stand da glücklich noch). Die Mühle Stand noch, aber es gab ein Problem: Es war zu wenig Wind. Het geheugen van de molenaar Ik lag in mijn bed en het was erg warm. Ik dacht dat bij mijzelf: logisch, het is het midden van de zomer. En ik zweette enorm. Het venster van de molen was open, ik dacht ik: waarom doe ik het niet dicht? Ik wilde gaan staan om het te sluiten, maar ik was verstrikt in mijn deken. Dus het duurde een tijdje voordat ik uit bed was. Ondertussen werd het warmer. Toen ik het venster gesloten, ging ik terug naar mijn bed. In de ochtend werd ik wakker en het was veel koeler, ik was zelfs koud. Ik keek uit het raam en ik zag de donkere wolken aankomen. Daarom besloot ik om te luisteren naar het weerbericht. Op de radio hoorde ik dezelfde man als altijd: Hallo luisteraars, ik heb slecht nieuws: er is een hevige storm opkomst! Opgelet, mensen in het westen van Holland, blijf binnen, omdat de storm onze kant op komt! Ik heb de radio uitgeschakeld. Na een tijdje was er nog steeds geen regen. Dus besloot ik om nog een beetje te gaan oogsten, Ik heb nog voorraadplek in de molen. Ik liep door het donkere bos, omdat ik daar altijd door moet. Toen ik terugkeerde (ik was in het bos). HOORDE IK PLOTSELING LUIDE DONDER EN IK ZAG EEN BLIKSEMFLITS! Ik schrok ik me dood. Ik liet mijn oogst achter in het bos en liep naar de molen. Toen ik aankwam bij de molen was dat ik kletsnat van de regen. Ik ging vlug naar binnen en deed de radio snel aan om te horen hoe het weer nu was. Ik kon de man niet zo goed verstaan, maar na een tijdje hoorde ik iets vaag: het is niet goed mensen... de orkaan komt eraan! Pas op! KKGKGKGKRRKGRRRGKRT de radio viel uit en in de molen hoorde ik een harde knal. De bliksem was in de molen geslagen! De planken vielen weg onder mijn voeten. Ik moest me gewoon vasthouden aan de vensterbank. Ik trok mezelf weer op. Toen ik opnieuw stond, hoorde ik een andere BANG. De andere kant van de molen viel ook weg. Nu stond er nog slechts een klein stukje van de molen. 4 Ik dook weg in een hoek en ik stopte mijn hoofd tussen mijn knieën. Ik hield mijn handen op mijn hoofd en wachtte. Ik was bang dat de bliksem in zou slaan op het midden van de molen. De storm dreef langzaam weg en na een tijdje hoorde ik geen donder meer. Ik stond op en ging op mijn bed liggen(dat stond er gelukkig nog). De molen stond nog steeds, maar er was één probleem: er kwam een beetje wind binnen. Sacha en Dagmar maakten een verhaal over typische Nederlandse weer. We hopen dat je het leuk vindt. Mlynárove spomienky Ležal som v posteli, bolo veľmi horúco a vlhko. Rozmýšľal som: To je normálne, lebo leto je práve uprostred, a to je príčina, prečo sa toľko potím. Okno mlyna bolo zatvorené. Prečo nevstanem a nejdem ho otvoriť?, pýtal som sa sám seba. Chcel som to rýchlo urobiť, ale ešte chvíľu som zostal ležať v posteli. Medzitým sa ešte viac oteplilo. Keď som okno otvoril, ľahol som si znova do postele a tvrdo som zaspal. Keď som sa ráno prebudil, bolo oveľa chladnejšie ako večer, dokonca som mal pocit, ako keby mrzlo. Pozrel som sa z okna. Vonku to vyzeralo na riadnu búrku. Preto som sa rozhodol vypočuť si predpoveď počasia. V rádiu som ako vždy počul hlas toho istého muža. Zdravím, milí poslucháči, mám pre vás zlú správu! Blíži sa k nám prudká búrka! Pozor, ľudia na západe Holandska, zostaňte vnútri! znelo jeho varovné hlásenie. Potom som rádio vypol. Keďže ani po chvíli nezačalo pršať, rozhodol som sa ísť na prechádzku. Chcel som sa pozrieť, či dozrela moja úroda. Stále som ju mal na poli pripravenú na ďalšie spracovanie v mlyne. Prechádzal som cez tmavý les ako zvyčajne, keď som odrazu uvidel jasný blesk sprevádzaný silným hrmením. Bol som šokovaný! Veď ma to mohlo zabiť! hovoril som si v duchu. Nechal som úrodu na poli a bežal som naspäť do mlyna. Kým som tam však dorazil, bol som do nitky premočený od prudkého dažďa, ktorý sa náhle spustil z tmavej oblohy. Rýchlo som zapol rádio, aby som sa dozvedel, ako sa počasie bude vyvíjať ďalej. Hlásateľa som nepočul celkom zreteľne, ale po chvíli sa mi podarilo zachytiť niečo ako: To nie je dobré, ľudia... hurikán sa blíži... Pozor!!!...KKGKGKGKRRKGRRRGKRT... Spojenie sa prerušilo. Zrazu niečo silno treslo! Blesk udrel rovno do mlyna! Časť podlahy sa mi preborila rovno pod nohami. Na prstoch som ostal visieť na okennej parapete. Horko-ťažko som sa vytiahol tak, aby sa moje nohy mohli postaviť na podlahu. Keď som znova pevne stál na nohách, začul som ďalší tresk. Druhá strana mlyna sa tiež zrútila. Z celej veľkej stavby ostal len malý kúsok. Schúlil som sa v rohu a dal som si hlavu medzi kolená. Rukami som si zakrýval 14 15

10 4 Saturday 25 February at 10:02. We saw on the news that a storm was coming to the Netherlands. Code Red, to be exact. Nonsense! said my father We never get storms in the Netherlands! But we have just seen it on the news, father. It s just a trick of the Government. They want us probably to buy some more worthless propoganda. We are not so stupid! But Daddy, I My father won t let me finish. Just stop that whining. Well, if that s what my father thinks, then he will quickly be in for a big surprise. Saturday 25 February 17:06. My father was very surprised that the news bulletins were still on the radio. Saturday 25 February 23:37. The wind began to stir up harder than normal. My father started to panic. My mother said: You should not panic. My father replied: Oh keep quiet! The only thing you can think of is your work! Then my mother said nothing, and went to sleep. Sunday 26 February. I lay in my bed thinking of the storm, when I heard my mom and dad talking about the same thing....listen to me! I flew down the stairs (without touching a step, only jumping) and yelled to my father listen to me for once! Sudtvár a čakal som, čo sa bude diať ďalej. Bál som sa, že aj do tej poslednej časti mlyna, ktorá bola ešte celá, udrie ďalší blesk. Našťastie búrka začala pomaly odchádzať preč, takže po chvíli som už nepočul žiadne hrmenie. Vstal som a sadol som si na posteľ. Bol to jediný kus nábytku, ktorý po vyčíňaní blesku ostal celý. Bol som rád, že mi ostal aspoň malý kúsok mlyna, ktorý prírodný živel nezničil, a ten mi zatiaľ, kým vybudujem nový mlyn, postačí na bývanie. Sascha a Dagmar napísali tento príbeh o počasí v Holandsku. Dúfame, že sa vám páčil. 5 Storm in the Netherlands 16 17

11 5 5 denly we heard a loud sound, and the ground began to shake. That was the time that my father really hit panic mode. What was that! shouted my father. And my mother replied: you should have chopped down that tree outside and my dad said: Oh and he went to think about a good answer. Nobody told me that it needed chopping! (As I said earlier in this story that he was thinking about a good answer. But it wasn t good.) Monday 27 February 23: 54. It was now a massive storm. Tuesday 28 February 10: 43. We have no electricity anymore. The storm was so loud, that we even could not hear each other. Wednesday 29 February 8: 01. We saw on the news that we have been very lucky. In some places many trees have been blown over by the storm. Sturm in den Niederlanden Samstag 25. Februar 10:02 wir sahen auf die Nachricht, dass ein Sturm über die Niederlande kam. CodeRed, um genau zu sein. Unsinn! sagte mein Vater Die Stürme gibt es nie in die Niederlände! Aber wir haben es gerade gesehen, auf die Nachrichten, Vater. Es ist nur ein Trick der Regierung. Sie wollen uns wahrscheinlich wertlosen Unsinn kaufen lassen. Wir sind nicht so dumm! Aber Papa, ich... Mein Vater lasst mich Ausreden nicht. Einfach aufhören mit das Jammern. Nun, wenn das ist, was mein Vater denkt, dann wird es eine große Überraschung sein was passiert. Samstag 25. Februar 17:06 mein Vater war sehr überrascht, dass die Warnung noch im Radionachrichten war. Samstag 25. Februar 23:37 der Wind begann zu wähen, härter als normal. Mein Vater schlug ein wenig Panik. Meine Mutter sagte: Keine Panik. Mein Vater antwortete: Liebe gute das einzige woran du denkst ist deine Arbeit! Meine Mutter sagte nichts und ging schlafen. Sonntag 26. Februar legte ich mich in meinem Bett und dachte an Sturm, wenn ich meine Mama und Papa über das gleiche reden hörte. Hör mir zu! Ich flog die Treppe hinunter ohne Sie zu berühren und schrie meinen Vater einmal auf mich zu hören! Plötzlich hörten wir ein lautes Geräusch und der Boden zu begann zu zittern. Mein Vater war wirklich in Panik. Was war das!, schrie mein Vater, der mit uns war. Und meine Mutter antwortete: Wusstest du nicht, dass der Baum außen umgehackt wirt? und mein Vater sagte: O und er suchte nach eine gute Antwort. Niemand sagt mir diese Dinge! Montag 27. Februar 23:54, nun war es wirklich schwer Sturm. Donnerstag 28 Februar 10:43 wir haben kein Strom mehr. Der Sturm war so schwer, dass wir einander noch nicht hören konnten. Mittwoch 29. Februar 08:01 sahen wir auf die Nachricht, dass wir Glück hatten. An einigen Stellen sind Bäume durch den Sturm gefallen. Storm in Nederland Zaterdag 25 februari 10:02. Wij zagen op het nieuws dat er een storm naar Nederland kwam. Code rood, om precies te zijn. Onzin! zei mijn vader Het stormt nooit in Nederland! Maar we hebben het net op het nieuws gezien vader. Het is gewoon een truc van de regering. Ze willen ons waarschijnlijk waardeloos onzin laten kopen. We zijn niet zo dom! Maar Papa, ik... Mijn vader laat me niet eindigen. Gewoon stoppen met dat gezeur. Nou, als dat is wat mijn vader denkt, dan zal hij snel voor een grote verrassing staan. Zaterdag 25 februari 17:06. Mijn vader was zeer verbaasd dat de onzin nog steeds op de radio was. Zaterdag 25 februari 23:37. De wind begon aan te wakkeren harder dan normaal. Mijn vader raakte een beetje in paniek. Mijn moeder zei: Je moet niet in paniek raken. Mijn vader antwoordde: Hou nou op! Het enige waar je aan kunt denken is je werk! Daarna zei mijn moeder niets, en ging slapen. Zondag 26 februari. Ik lag in mijn bed te denken aan de storm, toen ik mijn pappa en mamma over het zelfde hoorde....luister naar mij! Ik vloog de trap af(zonder een tree aan te raken, dus het is meer springen) en schreeuwde naar mijn vader Luister een keer naar mij! Plotseling hoorden we een luid geluid, en de grond begon te schudden. Dat was het moment dat mijn vader echt in paniek raakte. Wat was dat! schreeuwde mijn vader dat was bij ons. En mijn moeder antwoordde: je wist niet dat ze de boom buiten aan het hakken? en mijn vader zei: O en hij ging nadenken over een goed antwoord. niemand vertelt mij die dingen! (zoals ik al eerder zei in dit verhaal dat hij zat na te denken over een goed antwoord. Maar het was niet goed.) Maandag 27 februari 23:54. Nu was het echt harde storm. Donderdag 28 februari 10:43. We hebben geen elektriciteit meer. De storm was zo zwaar, dat we zelfs elkaar niet konden horen. Woensdag 29 februari 8:01. We zagen op het nieuws dat wij geluk hebben gehad. Op sommige plaatsen zijn bomen omgevallen door de storm. Gemaakt door Milo en Sven. Ik hoop dat je genoten van ons verhaal (niet gebaseerd op real life). En als je echt wilt weten, het weer in Nederland is niet altijd slecht. We hebben ook een zomer. Búrka v Holandsku Sobota, 25. február, hod. V správach sme videli, že do Holandska smeruje veľká búrka. Meteorológovia vyhlásili varovanie 1. stupňa, červený kód. Nemožné, povedal otec, v Holandsku sa búrky nevyskytujú! Ale my sme to práve videli v správach, ocko, oponovali sme mu

12 5 To nás len ľudia v médiách klamú. Pravdepodobne nás chcú zasa na niečo nalákať. No my nie sme hlúpi! povedal otec. Ale ocko, ja... Nestihol som dopovedať, lebo môj otec ma rázne prerušil: Prestaň s tým bedákaním! No ak si toto môj otec myslí, asi bude veľmi prekvapený, pomyslel som si v duchu. Sobota, 25. februára, hod. Otec naozaj neveril vlastným ušiam, keď rovnaké správy stále dookola vysielali všetky rozhlasové stanice. Sobota, 25. februára, hod. Vietor sa rozfúkal silnejšie ako obvykle. Otec začal panikáriť. Mama ho upokojovala: Len žiadnu paniku! Jediné, čo ťa zaujíma, je tvoja robota, odpovedal jej otec. Mama už nič nevravela a radšej si išla ľahnúť. Nedeľa, 26. februára. Ležal som v posteli, mysliac na búrku, keď som zrazu začul mamu a otca rozprávať sa o zhoršenom počasí. Letel som dolu schodmi a kričal som na otca. Vtom sme začuli prenikavý zvuk a pocítili sme, ako sa zem začala triasť. To bol čas, keď sa môjho otca naozaj zmocnila panika. Čo to bolo?! vrieskal. Ale moja mama si reagovala po svojom: Mal si ten strom vonku vypíliť. Nikto mi nepovedal, že je to nutné, pohotovo odpovedal otec. Pondelok, 27. februára, hod. Počasie sa stále zhoršuje a búrka je dnes naozaj veľmi silná. Utorok, 28. februára, hod. Už nemáme ani elektrinu. Všade sa rozlieha také ohlušujúce hrmenie, že si nerozumieme vlastného slova. Streda, 29. februára, 8.01 hod. Podľa toho, čo hlásili v správach, sme mali naozaj obrovské šťastie. Búrka sa prehnala veľkou časťou krajiny a na mnohých miestach po jej vyčíňaní ostali vyvrátené stromy. Ešte dlho potrvá, kým sa následky jej besnenia podarí odstrániť. Vytvorili Mili a Sven.Dúfam, že ste si vychutnali náš príbeh (voľne vymyslený). Ak by ste skutočne chceli vedieť, počasie v Holandsku nie je vždy také zlé. Máme aj pekné leto. Tornado and Hail 6 Nico lives in a smalltown on the East Coast. One day a storm came into the village. Dark grey clouds had formed in the sky. His mum wanted him to just go to school when the storm began. The hailstones were the size of golfballs and banged on the car. The wind blew fiercely. Nico watched when bricks fell from the houses. He was terrified and was very pale. Nico said excitedly, Mummy go faster, otherwise we will not escape from the storm. His mum tried to calm him. Nico suddenly saw a small dog on the roadside. Nico shouted at his mother: Hold on, a small dog needs our help. and his mother skidded to a stop. Nico jumped out of the car and was nearly blown over by a mighty gust of wind. With difficulty he reached the little dog. He grabbed him and ran back to the car. Nico s Mum quickly drove off. When they reached his school, Nico saw that in the school garden, some trees had been uprooted. In the school hall some class mates had already gathered. Everyone was happy that no one had been injured in the storm. Der Tornado und die Hagelkörner Nico wohnt in einem kleinen Ort an der Ostküste der USA. Eines Tages braute sich über seinem Heimatort ein Sturm zusammen. Die Wolken wurden ganz grau. Seine Mama wollte ihn gerade zur Schule fahren, als das Unwetter begann. Die Hagelkörner waren 20 21

13 6 so groß wie Erbsen und knallten auf das Auto. Der Wind blies heftig. Nico beobachtete, wie Ziegel von den Häusern fielen. Er hatte fürchterliche Angst und wurde ganz blass. Nico sagte aufgeregt: Mama fahr schneller, sonst entkommen wir dem Sturm nicht. Die Mama versuchte, Nico zu beruhigen. Plötzlich sah Nico einen kleinen Hund am Straßenrand. Nico rief seiner Mutter zu: Halt an, ein kleiner Hund braucht unsere Hilfe. Die Mutter bremste. Nico sprang aus dem Auto und wurde vom Wind fast umgeworfen. Mit Mühe erreichte er den kleinen Hund. Er packte ihn und lief zurück zum Auto. Schnell fuhr Nicos Mama los. Als sie die Schule erreichten, sah Nico, dass im Schulgarten einige Bäume umgeknickt waren. Auf dem Schulhof hatten sich bereits einige Schulkameraden versammelt. Alle waren froh, dass sich keiner verletzt hatte. 7 De Tornado en de hagelstenen Nico woont in een klein stadje aan de oostkust van de Verenigde Staten. Op een dag trok een storm samen zelf boven zijn geboortestad. De wolken waren zeer grijs. Zijn moeder wilde hem naar de school brengen toen de storm begon. De hagelstenen waren zo groot als erwten en knalde op de auto. De wind blies fel. Nico zag bakstenen huizen omvallen. Hij had verschrikkelijke angst en werd heel bleek. Nico zei opgewonden: Moeder sneller rijden, anders ontsnappen we niet de storm. Moeder probeerde Nico te kalmeren. Nico zag plotseling, een kleine hond aan de kant van de weg. Nico riep om zijn moeder: Stop deze hond heeft onze hulp nodig. Moeder remde. Nico sprong uit de auto en werd bijna gevloerd door de wind. Moeizaam bereikte hij het hondje. Hij greep hem en liep terug naar de auto. Snel, reed Nico s Mama weg. Toen ze de school bereikent, zag Nico dat sommige bomen waren geknapt in de schooltuin. Op het schoolplein, waren sommige klasgenoten al verzameld. Iedereen was blij dat niemand gewond was. Tornádo a krúpy Nico býva v malej dedinke na pobreží USA. Jedného dňa sa nad jeho rodnou dedinkou schyľovalo k búrke. Oblaky celkom stmavli. Mama ho práve odvážala autom do školy, keď sa zrazu začalo krupobitie. Krúpy veľké ako hrachy buchotali na auto. Fúkal silný vietor. Nico zbadal, ako z domov padajú škridle. Dostal veľký strach a celkom zbledol. Rozrušene povedal: Mama, choď rýchlejšie, ináč pred búrkou neujdeme! Mama sa ho však snažila upokojiť. Zrazu Nico uvidel na okraji cesty malého psíka. Zastav, malý psík potrebuje našu pomoc! zvolal na mamu. Mama zabrzdila. Nico vyskočil z auta, no vietor ho takmer zrútil. Len s veľkou námahou dočiahol na premoknuté šteniatko. Schmatol ho a bežal naspäť do auta. Nicova mama sa potom ponáhľala ďalej. Keď prišli ku škole, uvidel Nico v záhrade zopár polámaných stromov. Na školskom dvore sa už zišlo niekoľko spolužiakov. Všetci boli radi, že sa nikto z nich nezranil. The Three Weather Spirits Tom and his friends played on a summer day in a meadow. No sooner were they out playing than it began to rain. Toni said, A minute ago, it was still lovely weather. Jonas suggested: Let s play something inside! They went inside and then the sun came out again. Klaus said: It s nice weather again. As soon as they were back out again, there was an eerie fog. Tom shouted: I cannot stand this weather! At that time, in heaven there were three weather spirits and one of them said to the other: Keep it up, God must not know our secret of controlling the weather. Meanwhile on Earth:Klaus whined: I m bored. Mother said. Do your homework then! Suddenly the sky god came back and scolded the weather spirits: What are you three doing here? Back on Earth, there was a knock on the children s door. Tom and his friends looked at the door excitedly. Amazingly, it was the three weather spirits! The three weather spirits came in and apologized to Tom and his friends. After making the weather beautiful, they promised that they would never play with the weather again. The children went out to play and the weather stayed beautiful for the rest of the summer

14 7 7 Die drei Wettergeister Tom und seine Freunde spielten an einem Sommertag auf einer Wiese. Kaum waren sie draußen, fing es an zu regnen. Toni sagte: Vor einer Minute war doch noch schönes Wetter. Da schlug Jonas vor: Lass uns was spielen! Und jetzt kam wieder die Sonne. Klaus sagte: Es ist wieder schönes Wetter. Nun waren sie wieder draußen und es kam ein unheimlicher Nebel. Tom rief: Kann uns das Wetter nicht leiden? Im Himmel saßen drei Wettergeister und einer von ihnen sagte zum anderen: Macht weiter so, Gott darf nichts erfahren. Inzwischen auf der Erde: Klaus winselte: Mir ist langweilig. Mutter meinte: Dann mach doch Schulaufgaben. Plötzlich kam Gott im Himmel zurück und schimpfte: Was macht ihr drei da? Da öffnete sich eine Tür in der Wohnung. Tom und seine Freunde sahen aufgeregt in die Tür. Herein kamen die drei Wettergeister und entschuldigten sich bei Tom. Sie versprachen, dass sie nie wieder mit dem Wetter spielen würden. Die drei Wettergeister machten das Wetter wieder schön. Danach spielten sie miteinander. Traja duchovia počasia Tom a jeho priatelia sa jedného letného dňa chceli zahrať na lúke. Len čo vyšli von, hneď začalo pršať. Toni povedal: Pred minútou bolo ešte pekné počasie. Tu Jonas navrhol: Zatiaľ sa trochu zahrajme dnu! Znovu sa objavilo slniečko. Už je zase pekné počasie, povedal Klaus. No keď boli znova vonku, naokolo sa rozprestrela hustá hmla. Tom zvolal: To počasie sa už nedá zniesť! Na oblohe sedeli traja duchovia počasia a jeden z nich vraví tým ostatným: Robte to takto s počasím aj naďalej, ale boh sa nesmie o ničom dozvedieť. Medzitým na Zemi: Klaus fňukal: Nudím sa. Mama mu povedala: Tak si urob úlohy. Len čo sa na oblohu vrátil boh, vyhrešil duchov: Čo to tu robíte vy traja? Zrazu sa otvorili dvere do bytu. Tom a jeho priatelia rozrušene na ne pozerali. Zvonku prišli traja duchovia počasia a ospravedlňovali sa Tomovi. Sľúbili, že sa už s počasím nebudú nikdy zahrávať. Znova zariadili, aby bolo pekne. A potom sa hrali všetci spolu. De drie weer geesten Tom en zijn vrienden speelden op een zomerdag op een weide. Nauwelijks waren ze daar toen het begon te regenen. Toni zei: Een minuut geleden was het nog steeds mooi weer. Jonas stelde voor: laten we wat spelen! Toen kwam de zon terug. Klaus zei: Het is weer mooi weer. Nu gingen zij weer naar buiten en er was een angstaanjagende mist. Tom zei: het weer kan niet tegen ons? Drie weer geesten zaten in de hemel, en de een zei tegen de andere: maakt het meer ander weer. Ondertussen op aarde: Klaus jankte: Ik vind het saai. Moeder zei: Doe maar huiswerk. Plotseling kwam de hemelgod terug en klaagde: wat doen jullie daar met z n drieën? Tom opende een deur in het appartement. Tom en zijn vrienden waren enthousiast in de deuropening. De drie weer geesten kwamen eraan en verontschuldigde zich voor Tom. Ze beloofden dat ze nooit meer met het weer zouden spelenl. De drie weer geesten waren weer mooi weer. Vervolgens speelden ze met elkaar

15 8 8 das gedacht? Ich nicht. Und ihr? Auf einmal zogen dicke dunkle Regenwolken auf. Langsam wurde es ein großes Regenwetter und dann ein Gewitter. Alle Mädchen schrien durcheinander. Wir staunten, denn es war unglaublich. Konnte das sein? Ich glaube nicht. Uli rief: Das ist ein Dauerregen! Die ganze Klasse baute sich einen Unterschlupf und erzählte sich Geschichten. Einfach toll! Anschließend machten alle Lehrer, Schüler und sogar ich einen Sonnentanz. Es funktionierte. Schon verzog sich der Regen, als hätten wir mit unserem Tanz die Wolken am Himmel vertrieben. Der Rest des Wassers floss in die Regentonne. Unser begonnenes Spiel setzten wir wieder im Freien fort und gleich schoss Max ein Tor, rutschte aber auf der glitschigen Wiese aus! Jetzt lachten die Mädchen. De regendans The Rain Dance On Tuesday I was at school. The girls practised a rain dance in the open air. We, the guys thought it was just silly and made fun of them and laughed. But then! Why? Funny! It was as if bewitched, it really rained. Who would have guessed. There appeared above thick dark rain clouds. Suddenly it started to pour and then we had a thunderstorm. All the girls screamed. We were amazed, it was unbelievable. Could it have been caused by the dance? I think not. Uli exclaimed: This rain is not going to stop! The whole class built a shelter and told stories. Just great! Then all the teachers, students, and even I, performed a sun dance. It worked. Even the rain reacted to our dance, as if we had danced to move the clouds from the sky. The water had stopped filling the rain barrel. Our football game began and Max scored a goal, but he slipped on the slick,wet grass! Now the girls laughed. Der Regentanz Am Dienstag war ich in der Schule. Die Mädchen übten einen Regentanz im Freien. Wir, die Jungs, dachten, das wäre nur Spaß und machten uns darüber lustig und lachten. Aber dann! Komisch! Es war wie verhext, da regnete es wirklich. Wer hätte Op dinsdag was ik op school. De meisjes deden een regen dans in de openlucht. Wij, de jongens lachten en maakten plezier en lachten bij het voetballen. Maar dan! Waarom? Strip! Het was als vervloekt, omdat het echt begon te regenen. Wie had dat gedacht. Ik niet. En u? In één keer, dikke donkere regenwolken schoven voorbij. Een grote regenbui en vervolgens een onweer. De meisjes waren bnag en begonnen te schreeuwen. We waren verbaasd, het was ongelooflijk. Zou dat waar zijn? Ik geloof het niet. ULI schreeuwde: Dit is een regenbui! De gehele klasse bouwde een schuilplaats en vertelde verhalen. Gewoon geweldig! Alle docenten, leerlingen, en zelfs ik maakten vervolgens een zonnedans. Het werkte. De regen minderde al, We verdreven de wolken in de hemel met onze dans. De rest van het water stroomde in het vat. We vervolgden begon onze wedstrijd opnieuw in de open lucht en gelijk scoorde Max een doelpunt, maar hij gleed uit op het gladde gras! Nu lachte het meisje. Tanec dažďa V utorok som bol v škole. Dievčatá nacvičovali tanec dažďa v prírode. My, chlapci, sme si mysleli, že to má byť len žart, bavili sme sa na tom a smiali sme sa. Ale potom Čo to? Čudné! Akoby to boli nejaké čary, pretože naozaj začalo pršať. Kto by si to bol pomyslel?! Ja teda nie. A vy? Zrazu nebo zatiahli husté tmavé dažďové mraky. Postupne začalo silno pršať, a potom prišla búrka. Všetky dievčatá sa prekrikovali. My sme sa čudovali, bolo to neuveriteľné. Je to možné? Nemohol som tomu uveriť. Uli volala: To bude vytrvalý dážď! Celá trieda si postavila prístrešok a rozprávala si príbehy. Jednoducho super! Hneď potom začali všetci učitelia, žiaci a dokonca aj ja tancovať tanec slnka. Fungovalo to. Dážď prestal, akoby sme naším tancom odohnali mraky z oblohy. Zvyšná voda stiekla do suda na dažďovú vodu. Pokračovali sme v našej začatej hre v prírode a Max dal hneď gól, no pošmykol sa na klzkej lúke. Teraz sa smiali dievčatá

16 9 9 with us! She said, Yes, please, and they all had a lot of fun and we played water polo together for a long time, had swimming races and did a lot more. At the end of the holiday I just said: This has been the best holiday I have ever had! Die Wetterfee Hallo, ich bin Anna und wohne in Berlin. Aber im Moment befinde ich mich auf Sardinien, einer Insel, die zu Italien gehört. Alles begann an einem heißen Sommertag. Meine Familie und ich waren gerade am Strand, genauer gesagt an dem ganz berühmten Strand Costa Smaragda. Es war viel los. Nach dem wir ungefähr eine halbe Stunde im Wasser waren, wurde es am Himmel dunkel. Ich bekam ein bisschen Angst. Es begann ein klein wenig zu tröpfeln. Mit der Zeit wurde es mehr und mehr. Auf einmal blitzte es am Himmel laut auf. Der Regen ließ endlich nach. Da erschien eine Frau, die aussah wie eine Hexe rief: Ich bin die Wetterfee und tue niemandem was zu leide, aber immer wenn es so haust, muss ich eingreifen. Plötzlich wurde es wieder sonnig und wir konnten wieder baden, aber davor bedankten wir uns bei der lieben Wetterfee. Danach glitzerte und funkelte der Himmel, es sah einfach super toll aus. Alle sagten durcheinander: Wetterfee, Wetterfee, bade mit uns! Sie sagte: Ja gerne! Und alle hatten einen riesen Spaß und wir spielten lange gemeinsam Wasserball, machten Wettschwimmen und noch vieles mehr. Am Ende des Urlaubs habe ich nur gesagt: Es war der schönste Urlaub meines Lebens! De weerfee The Weather Forecaster Hi, I m Anna and I live in Berlin. But at the moment I am in Sardinia, an island that belongs to Italy. It all began in a hot summer. My family and I were on the beach, more precisely on the very famous beach called Costa Smaragda. It was busy. When we were in the water for almost half an hour, the sky became dark. I got a bit scared. It started to rain a little bit. Over time it became heavier and heavier. Suddenly there was a flash in the sky and the clap of thunder. The rain at last. Then a fairy appeared. She said, I am the weather forecaster and will bring good weather wishes to anyone who lives Suddenly, it was sunny again and we were able to swim again, but before we thanked the lovely weather forecaster. After that the sky glittered and sparkled, it just looked brilliant. All of us chanted, weather forecaster, weather forecaster bathe Hallo, ik ben Anna en ik woon in Berlijn. Maar op dit moment ben ik in Sardinië, een eiland dat tot Italië behoort. Het begon allemaal op een warme zomerdag. Mijn familie en ik waren gewoon op het strand, op het beroemde strand Costa Smaragda. Er was veel gaande. Nadat we ongeveer een half uur in het water waren, werd het donker in de hemel. Ik werd een beetje bang. Het begon een kleine beetje druppelen. Na verloop van tijd werd meer en meer. Op een gegeven moment flitste de bliksem door de hemel. Er was een vrouw die zag er als een heks uit. Zij riep: Ik ben de weerfee en doe wat iedereen will en wanneer het zover is moet ik ingrijpen. Plotseling, was het weer zonnige en we konden weer baden, maar vóór dat we in zee gingen, hebben we de weerfee bedankt. Vervolgens flonkerde en schitterde ze in de hemel, het zag er gewoon geweldig uit. Allemaal hadden we enorme veel plezier en we speelden waterpolo samen We zwommen een wedstrijd en nog veel meer. Aan het einde van de vakantie, zeiden we tegen elkaar: het was de beste vakantie van ons leven

17 Víla počasia 9 Ahojte, ja som Anna a bývam v Berlíne. Ale teraz sa nachádzam na Sardínii, na ostrove, ktorý patrí Taliansku. Všetko sa začalo jedného horúceho letného dňa. Moja rodina a ja sme boli práve na pláži, presnejšie povedané na dosť slávnej pláži Costa Smaragda. Bolo tam rušno. Asi pol hodinu sme boli vo vode, keď sa obloha odrazu zatiahla. Trochu som sa zľakla. Začalo popŕchať. Po určitej dobe pršalo stále viac a viac. Zrazu sa na oblohe zablyslo. Keď dážď konečne ustal, objavila sa na pláži nejaká pani, ktorá vyzerala ako čarodejnica. Zvolala: Ja som víla počasia a nikomu neublížim, ale vždy, keď sa niekde takto vyčíňa, musím zasiahnuť! Odrazu bolo zase slnečno a mohli sme sa opäť kúpať, ale predtým sme sa milej víle nezabudli poďakovať. Obloha sa blyšťala a ligotala, vyzerala jednoducho úžasne.všetci sa prekrikovali: Víla počasia, víla počasia, poď sa kúpať s nami! Áno, rada, odvetila víla. Všetci sa vynikajúco zabávali a my sme sa dlho hrali vo vode s loptou, pretekali sa v plávaní a ešte oveľa viac. Na konci dovolenky som mohla povedať: Toto bola najkrajšia dovolenka v mojom živote! 10 Anna as a Great Environmentalist One day Anna went outside. The sun was shining. It was a beautiful day. She asked her mother: Mum you know what? If you come out with me, I ll show you something. Just one more second, OK? Anna said. No problem mum. After a few minutes Anna s mum came out and asked her: What is it Anna? Anna asked her mom: Come with me, please. Here, do you see it, Mama? Anna pointed to a small lake. There is lots of harmful waste in this lake! Anna said, That s not nice! Yes, replied her mom. Anna said, Can t we do something to help the lake and the wildlife? Yes, of course we can do it, replied Anna s mom. They hurried back home because it started to thunder and rain heavily! After five minutes, they arrived home. They sat by the window in the living room and drank a cup of tea and watched the storm. It rained heavily and the clap of thunder was deafening. Lightning flashed during the night. After the storm had blown over slowly, Anna ran to the garage quickly and made a super cool trash bucket with which they could get the trash out of the lake the next day. She went back to the house. Her mum had mad supper by then. There was pasta 30 31

18 10 with tomato sauce. After dinner she went to the bathroom and brushed her teeth. Then she went to her bed and fell asleep. The night passed quickly. The next day was Friday. She came home from school and took her garbage tongs that she had made. Anna was so proud that she had designed and made the tools by herself. She went to the lake to take the trash out with her mother. After an hour, they had taken loads of trash out of the lake. Anna now goes to the lake every day and feeds the fish and the swans. Anna als super Umweltschützerin Eines Tages ging Anna nach draußen. Die Sonne schien. Es war ein wunderschöner Tag! Sie sagte zu ihrer Mama: Mama weißt du was? Wenn du mal zu mir heraus kommst zeige ich dir was. Nur noch eine Sekunde ok? Anna sagte. Ja ist gut Mama. Nach ein paar Minuten kam Annas Mama heraus und fragte sie: Was ist denn Anna? Anna forderte ihre Mama auf: Komm mal mit mir mit, bitte. Hier, siehst du das, Mama? Anna zeigte auf einen kleinen See und in diesem See lag mächtig viel Müll! Anna sprach: Das ist gar nicht schön! Ja antwortete ihre Mama. Anna meinte: Könnten wir nicht irgendetwas tun, dass die Leute nicht mehr ihren Müll in den See werfen? Ja, natürlich können wir das machen., erwiderte Annas Mama. Sie gingen wieder eilig nach Hause, weil es anfing mächtig zu donnern und zu regnen! Nach fünf Minuten waren sie zu Hause angekommen. Sie setzten sich ins Wohnzimmer vors Fenster und tranken einen Tee und beobachteten das Unwetter. Es regnete, donnerte und es blitzte sogar richtig! Nachdem das Unwetter sich langsam verzogen hatte, rannte Anna schnell in die Werkstatt und baute sich einen supercoolen Müllgreifer, mit dem sie dann am nächsten Tag den Müll aus dem See holen konnte. Sie ging wieder ins Haus. Ihre Mama hatte inzwischen schon Abendbrot gemacht. Es gab Nudeln mit Tomatensoße. Nach dem Essen ging sie ins Bad und putzte ihre Zähne. Dann ging sie in ihr Bett und schlief ein. Die Nacht ging sehr schnell vorüber. Der nächste Tag war ein Freitag. Sie kam von der Schule und holte ihre Müllzange. Gemeinsam mit ihrer Mama ging sie zum See um den Müll herauszuholen. Anna war stolz auf sich, dass sie sich ganz alleine das Werkzeug gebaut hatte. Nach einer Stunde waren sie dann fertig, den Müll aus dem See zu fischen. Anna geht jeden Tag zu dem See und füttert die Fische und die Schwäne. Anna als een super milieuactivist Op een dag ging Anna naar buiten. De zon scheen. Het was een mooie dag! Ze zei tegen haar moeder: Als je tijd hebt, zal ik je wat laten zien Zo meteen, OK? Anna zei. Ja, moeder dat is goed. Na een paar minuten kwam de moeder van Anna en vroeg haar: Wat is er Anna? Anna vroeg haar moeder: Kom met me mee, alstublieft. 10 Hier ziet u dat mama? Anna wees naar een klein meer vol afval! Anna zei: Dit is helemaal niet mooi! Ja, antwoordde haar moeder. Anna zei: kunnen wij iets doen, zodat mensen niet langer hun vuilnis in het meer gooien? Ja, natuurlijk kunnen we dat. Zei Anna s moeder. Ze ging haastig naar huis, omdat het begon te donderen en regenen! Na vijf minuten, kwamen ze thuis aan Ze zaten in de woonkamer voor het raam een kopje thee te drinken en bekeken de storm Het regende en donderde en het flitste behoorlijk! Nadat de storm langzaam weggetrokken was, liep Anna snel in de workshop en bouwde een super coole vuilnis grijper waarmee ze de volgende dag de vuilnis van het meer kon plukken. Ze ging terug naar het huis. Haar moeder was bezig met het avondeten. Er was pasta met tomatensaus. Na het diner ze ging naar de badkamer en poetste haar tanden. Ze ging naar haar bed en viel in slaap. De nacht verliep zeer snel. De volgende dag was een vrijdag. Ze kwam van school en nam haar vuilnisgrijper. Samen met haar moeder ging ze naar het meer om de vuilnis weg te halen. Anna was trots op zichzelf, dat ze helemaal alleen het apparaat had gebouwd. Na een uur waren ze klaar met rommel vissen. Anna gaat elke dag kijken om de vis te voeren. Anna ako superochrankyňa životného prostredia Jedného dňa sa Anna vybrala von. Svietilo slniečko. Bol nádherný deň. Povedala svojej mame: Vieš čo, mama, keby si prišla za mnou von, niečo by som ti ukázala. Len sekundičku, OK, odvetila mama. Anna prikývla: Dobre, mama. O chvíľu vyšla mama von a opýtala sa: No, čože je, Anna? Anna volala mamu: Poď so mnou, prosím! Aha, tu, vidíš, mama? Anna ukázala na malé jazierko, v ktorom ležalo veľmi veľa odpadkov. To vôbec nie je pekné! zvolala Anna. Áno, odpovedala mama. Anna si pomyslela: Nemohli by sme niečo urobiť, aby už ľudia nehádzali odpad do jazera? Áno, samozrejme, môžeme, odpovedala Annina mama. Obe sa ponáhľali späť domov, pretože začínalo silno hrmieť a pršať. Po piatich minútach vošli dnu, sadli si k oknu do obývačky, pili čaj a pozorovali, aký je vonku nečas. Pršalo, hrmelo a dokonca sa aj poriadne zablyslo. Keď zlé počasie pomaly prestalo, odbehla Anna rýchlo do dielne a poskladala si perfektný zberač odpadkov, aby mohla na druhý deň vyberať odpadky z jazera. Potom vošla opäť do domu. Mama už medzitým urobila večeru, cestoviny s paradajkovou omáčkou. Po jedle išla Anna do kúpeľne a vyčistila si zuby. Potom si ľahla do postele a zaspala. Noc prešla veľmi rýchlo. Ďalší deň bol piatok. Keď prišla Anna zo školy, nachystala si svoj zberač na odpadky. Spolu s mamou zašli k jazeru, aby povyberali odpad. Anna bola na seba pyšná, že si celkom sama zostrojila náradie. Po hodine vylovili všetok odpad z vody von. Odvtedy chodí Anna k jazeru každý deň. Kŕmi tam ryby a labute, ktoré plávajú v čistej vode

19 11 11 parents were asleep. He crept downstairs. The key was already in the lock. He turned it and headed outside. The clear sky had disappeared and dark clouds were appearing. Spots of rain were turning into splodges that soaked with every hit. The boat was very close to the shore so he didn t need dad s rowing boat. It rocked as he got in so he settled himself down quickly. He rigged the boat and the sail was soon bulging in the powerful wind. He was immediately blown out from the shore. Although he had never been taught how to sail, he had seen his dad do it plenty of times. The rain felt like bullets piercing its target. Jacques hadn t gone far when the boat went out of control and crashed against a submerged rock. What am I going to do now? he thought to himself. No one would hear him above the roar of the wind. Back in the house Pierre woke up. It was 3 o clock. He went over to his window that overlooked the sea. To his astonishment he saw dad s boat crashed into some rocks. He wasn t sure what to do. He decided that he would go and tell his parents. It was only now when he got there that he realised if he woke them up they would be furious. Jacques would be interested he thought so he went over to his room to tell him what he had seen. He opened the door and his heart sank. Jacques was gone. That meant he must be out in the boat. It didn t make sense though because Jacques wasn t allowed to sail the boat. There was only one thing left to do. He would have to go out and find his brother himself. The rain had stopped but everything was drenched. He went outside and found dad s boat and rowed out to the sailing boat. Jacques was in the boat. Pierre used some rope to tie them together and he rowed them both back home. Jacques was very sorry and the next scorching hot afternoon the family went out sailing, but this time all together. Hört immer auf eure Eltern! Always Listen To Your Parents One beautiful afternoon, Jacques and his family were down at the beach enjoying the warm sunshine. The wind was calm and the waves lapped gently at the shore. There was not a single cloud in the sky. Jacques, who was 8, had an older brother named Pierre, who was 14. Jacques was very jealous of Pierre because his dad let him sail his boat, but he said Jacques was too young. Later that afternoon, they headed back up the narrow footpath to their Breton cottage. During dinner, as he listened to their tales of sailing, Jacques became more determined to take out his dad s boat. At 9 o clock he went to bed but didn t go to sleep. He lay awake thinking of a plan. It was 1o clock and by now he was sure his An einem schönen Nachmittag genossen Jacques und seine Familie den warmen Sonnenschein am Strand. Es war windstill und die Wellen plätscherten ruhig an die Küste. Es gab keine einzige Wolke am Himmel. Jacques, der 8 Jahre alt war, hatte einen älteren Bruder Pierre, der 14 Jahre alt war. Jacques war auf Pierre sehr eifersüchtig, weil sein Vati ihn mit seinem Boot segeln ließ, Jacques wäre jedoch zu jung. Am späten Nachmittag gingen sie den schmalen Pfad zu ihrem Haus entlang. Jacques dem der Vater immer in der Mittagszeit aufregende Geschichten von der Seefahrt erzählt hatte, fasste den Entschluss, mit Vaters Boot auf eigene Faust zu segeln Uhr ging er zu Bett, aber er schlief nicht. Er lag wach und dachte an seinen Plan. Inzwischen war es 1.00 Uhr und Jacques war überzeugt, dass seine Eltern schliefen. Er schlich sich nach unten. Der Schlüssel stak bereits im Schloss. Er drehte ihn um und ging nach draußen

20 11 Der klare Himmel war verschwunden, dunkle Wolken waren zu sehen. Das Boot lag unmittelbar an der Küste. Es bewegte sich stark im Wind, so dass er Mühe hatte, hinein zu gelangen. Er setzte die Segel und entfernte sich rasch von der Küste. Obwohl er das Segeln nie gelernt hatte, gelang es ihm gut, da er seinem Vater oft zugeschaut hatte. Der Regen wurde immer stärker. Jacques war nicht weit gekommen, als das Boot im Sturm mit einem Felsen zusammenstieß. Was soll ich nur tun?, dachte er. Keiner wird mich bei diesem Sturm hören können! Im Haus wachte Pierre plötzlich auf. Es war 3.00 Uhr in der Nacht. Er ging zu seinem Fenster und schaute auf das Meer. Zu seinem Erstaunen beobachtete er, wie das Segelboot seines Vaters gegen einen Felsen krachte. Er war nicht überzeugt, was man tut sollte. Er entschied, dass er seine Eltern wecken und ihnen von seiner Beobachtung erzählen sollte. Sie würden sehr wütend sein. Also entschloss er sich, als erstes seinen Bruder Jacques davon zu erzählen. Er schlich sich zum Zimmer seines Bruders und öffnete die Tür. Er erschrak. Jacques war verschwunden. Das bedeutete, dass er im Boot sein musste. Er durfte es eigentlich nicht, da es Vater verboten hatte. Er entschloss sich, seinen Bruder selbst zu finden und zu helfen. Es regnete noch immer sehr stark und Pierre war schnell durchnässt. Er nahm das kleine Boot und ruderte mit ganzer Kraft in Richtung des Segelbootes. Dort fand er seinen erschöpften Bruder. Er verband beide Boote mit einem Tau und brachte beide Schiffe in den Hafen zurück. Jacques bedauerte sein Verhalten. Nach dem glücklichen Ausgang dieser Geschichte segelte die Familie das nächste Mal gemeinsam. 11 de krachtige wind. Hij werd onmiddellijk van de kust geblazen. Hoewel hij nooit had geleerd hoe te zeilen, had hij zijn vader het vaak genoeg zien doen. De regendruppels voelden als kogels die hun doel doorboren. Jacques was nog niet ver gegaan toen hij de controle over de boot verloor. De boot botste tegen een verzonken rots. Wat moet ik nu doen? Dacht hij bij zichzelf. Niemand zou hem horen boven het lawaai van de wind. In het huis werd Pierre wakker. Het was 3 uur. Hij ging naar zijn raam en keek over de zee. Tot zijn verbazing zag hij dat papa s boot tegen de rotsen was gebotst. Hij wist niet zeker wat te doen. Hij besloot dat hij het zou gaan vertellen aan zijn ouders. Toen hij daar aankwam, realiseerde hij zich, dat zijn ouders woedend zouden worden als hij hen wakker maakte wakker. Jacques zou graag willen weten wat hij had ontdekt, dus ging hij naar zijn kamer om hem te vertellen wat hij had gezien. Hij opende de deur. Zijn hart zonk hem in de schoenen. Jacques was verdwenen. Dat betekende maar één ding, dat Jacques in de boot was. Het sloeg nergens op, omdat Jacques niet met de boot mocht varen. Hij kon maar een ding doen. Hij zou moeten gaan zoeken en zijn broer proberen te vinden. Het regende niet meer, maar alles was doorweekt. Hij ging naar buiten en vond papa s roeiboot en roeide naar de zeilboot. Jacques was in de boot. Pierre gebruikt een touw om de zeilboot vast te binden en hij roeide ze daarna allebei terug naar huis. Jacques had erge spijt. De volgende hete middag ging de familie uit varen en deze keer gingen ze allemaal samen. Luister altijd naar je ouders Op een mooie middag, waren Jacques en zijn familie op het strand en genoten van de warme zon. De wind was kalm en de golven likten zachtjes aan de oever. Er was geen wolkje aan de hemel. Jacques, 8 jaar oud, had een oudere broer genaamd Pierre, die 14 was. Jacques was erg jaloers op Pierre omdat zijn vader hem in zijn boot liet varen, maar hij zei dat Jacques te jong was. Later die middag, gingen ze terug over het smalle voetpad naar hun Bretonse huis. Tijdens het diner, terwijl hij luisterde naar hun verhalen over zeilen, was Jacques vastbesloten ook met zijn vaders boot te gaan zeilen Om 9 uur ging hij naar bed, maar hij kon niet slapen. Hij lag wakker en bedacht een plan. Het was 1uur en nu was hij er zeker van dat zijn ouders sliepen. Hij sloop naar beneden. De sleutel was al in het slot. Hij draaide de sleutel om en ging naar buiten. De heldere hemel was verdwenen en donkere wolken verschenen. Spatjes regen veranderden in grote druppels die alles doordrenkten. De boot was zeer dicht bij de kust, zodat hij niet vaders roeiboot hoefde te gebruiken. De zeilboot schommelde geweldig en hij ging snel zitten. Hij tuigde de boot op en het zeil werd al snel bol in Vždy poslúchaj svojich rodičov Jedno pekné popoludnie bol Jacques a jeho rodina na pláži a užívali si teplé slnečné lúče. Vietor bol pokojný a vlny jemne obmývali pobrežie. Na oblohe nebol ani jediný oblak. Jacques, ktorý mal 8 rokov, mal staršieho 14-ročného brata menom Pierre. Jacques žiarlil na Pierra, pretože Pierrovi otec dovolil riadiť jachtu a jemu nie, keďže bol ešte príliš malý. Pred večerom sa všetci traja vracali späť úzkym chodníkom do ich domu. Keď počas večere Jacques počúval otcove a bratove príbehy o plavbe na mori, rozhodol sa plachtiť na otcovej jachte na vlastnú päsť. O deviatej večer išiel do postele, ale nespal. Ležal a vymýšľal plán. O jednej v noci si bol istý, že rodičia už spia, a tak sa zakrádal dolu schodmi. Kľúč bol v zámke, otočil ním a vyšiel von. Obloha už nebola jasná, začali sa objavovať tmavé mraky. Kvapky dažďa sa zmenili na premočené fľaky. Keďže jachta bola blízko, Jacques nepotreboval použiť veslársky čln. Pohybovala sa v silnom vetre, takže sa do nej dostal len s veľkou námahou. Napol plachtu a poháňaný silným vetrom sa čoskoro vzdialil od pobrežia. Hoci sa nikdy neučil plachtiť, darilo sa mu, lebo často pri tom pozoroval svojho otca